Првата заблуда е создадена од преговарачите на Преспа, а со јасна цел да прикажат дека нашата страна добиле нешто со овој Договор (освен симнувањето на Грчкото вето за ЕУ и НАТО). Таа заблуда е дека со Преспа „се потврдил“ македонскиот јазик во нашата лична карта во ОН. Напротив, во ОН уште од приемот на нашата држава во 1993 година, во личната карта на нашата земја службениот јазик си беше именуван како „македонски“. Тоа е така затоа што македонскиот јазик никогаш и не бил дел од т.н. „спор за името“., пишува проф. д-р Тони Денкоски.
Тој коментира дека и втората заблуда е направена свесно и намерно.
-Втората заблуда е дека Преспанскиот договор е последниот компромис кој го правиме со членките на ЕУ, пред нашиот прием во Унијата. И оваа заблуда е пласирана од преговарачите на Преспа и на Билатералниот договор за добрососедство со Бугарија, свесно и намерно. Еден шеф на дипломатијата не може да не знае дека кога склучува билатерален договор со Бугарија, во кој Бугарија се одрекува само од ветото за членство во НАТО, а не и за ЕУ, всушност на Бугарија ѝ го „запечатил“ правото за вето во ЕУ. И дека во иднина може да очекува барања за ветото да не се активира. Ако не знаел, тогаш е комплетен идиот кому местото не му е на чело на дипломатијата на една земја.
-Во текот на преговорите ќе се отвораат и исполнуваат и другите обврски од листата на Бугарија, посочува проф. Дескоски.
